Duo #2, Een handleiding voor het schrijven van duostukjes Door Elise Eerenberg en Gertjan Wijnalda Na een filosofisch begin, nu in aflevering twee een praktische handleiding ter bevordering van het schrijven van duostukjes. Met wie? (het schrijven van een duostukje in je eentje is immers vrij lastig) In principe in de liefde voor het schrijven de enige vereiste overeenkomst. Sterker nog: is het de enige gemeenschappelijke factor, des te beter. Extra overeenkomsten werken remmend. Dan zou je het stukje net zo goed in je eentje kunnen schrijven. Waarover? Durf te schrijven! Al gaat het nergens over. Zoek het in de kleine dingen: de glimlach van een kind; de eerste sneeuwvlok van december; andermans duostukjes. Hoe? Geef de ander óók de ruimte om zijn literaire ik te laten spreken. Je doet het immers niet alleen en hoort dus ook rekening te houden met elkaar. De een kan best schrijven terwijl de ander formuleert. Ken je eigen beperkingen en laat ieder doen waar hij/ zij het beste in is. Versterk elkaar! Waar? In het pashokje van de H&M natuurlijk. Wanneer? Grijp het moment, maar maak tijd. Bereid elkaar voor op het schrijven, maar laat ruimte voor inspiratie open. Ook hier gaat weer op: durf(!) de ander uit te lokken tot het betreden van het prozaïsche slagveld. Met of zonder hockeystick? Wetenschappelijk onderzoek heeft tot op heden de invloed van de aan- of afwezigheid van de hockeystick op het schrijven van duostukjes niet kunnen aantonen. Wij zijn echter van mening dat bovengenoemd voorwerp het prozaïsch slagveld in een daadwerkelijk bloedbad doet veranderen. En bovendien smaken die dingen toch niet lekker. "Heks!" ? Het uitschelden van de duopartner voor "heks!" in de ontstaanscyclus van het duostukje is van geringe waarde. Van dezelfde strekking: gehaktbal; McNugget; zweetsok; trekdrop (pas op). Pinguin? Uiteraard: vergeet de pinguin nooit. Tot slot, voor de gevorderden: Tip voor het schrijven van een handleiding voor het schrijven van een duostukje: Het schrijven van een duostukje.                pinguin