Headline #7, Sommige mensen leren het nooit Door Gertjan Wijnalda Sommige mensen leren het nooit. Neem nou die gast in Irak. Hoe heet'ie ook al weer? Oh ja. Saddam Hoesein (dat heeft wel iets weg van een anti-hoest-drankje, trouwens). Iedereen doet als kind wel eens wat'ie niet mag doen, en krijgt dan een flinke tik op z'n vingers. Dat doet dat kind dan meteen z'n hele leven niet meer. Tenminste, de meeste kinderen. Sommigen leren het nooit. Saddam Hoessein is er zo eentje. Z'n land is nog steeds niet bijgekomen van de vorige Golfoorlog of meneer is alweer druk bezig met het uitlokken van de volgende. Zeggen de boze Amerikanen, maar die moet je maar niet geloven. Zo'n slechte is die Saddam echt niet. Ze zouden gewoon een container vol met videospelletjes naar 'm moeten sturen: heeft'ie ook wat te doen. Slapen, eten, spelen, eten, slapen. Dat eten schijnt in Irak trouwens nogal een probleem te zijn: de meeste mensen hebben het niet. En als je geen eten hebt, kun je ook niet werken, dus ga je maar met je zoontjes scheikundedoos spelen. Leuke stofjes als VX-gas maken bijvoorbeeld. Niet dat je het overleeft, maar dat geeft niet. Je bent immers voor Saddam... ehhh... God gestorven (wat trouwens hetzelfde is). Nee, in Irak hebben de mensen tenminste nog respect voor hun leider. En hebben ze dat niet, nou, dan zorgt die leider wel dat ze respect krijgen. Geweldig toch? Een self-controlling society. En ze nemen gelukkig alles van Saddam aan. Zo heeft Hoessein ze inmiddels iets nieuws geleerd. Hij heeft ze verteld over 'Eén voor allen, allen voor eén'. Gemakshalve heeft hij het eerste gedeelte weggelaten en wat kleine wijzigingetjes doorgeboerd (één is nu Saddam Hoessein geworden), maar dat doet niets af aan zijn prestatie. De man die zoiets aan z'n volk duidelijk kan maken, heeft datzelfde volk ook nog eens achter zich staan in zijn eenzame kruistocht tegen de rest van de wereld. Ja, ik zou ook wel in Irak willen wonen. Met zo'n held als leider. Wow. Die Saddam is zo'n slechte nog niet. Dus hier is mijn voorstel: we sturen dat containertje alsnog richting Irak, heffen de boycots op zodat alle Irakezen weer aan het werk kunnen en hun zoontjes niet meer lastig hoeven te vallen. En als Saddam weer iets vervelends doet, geven we 'm gewoon een tik op z'n vingers. Iedereen blij. Toch?