Psy #2, Murphy's Millenniumfeest Door Gertjan Wijnalda Op naar een nieuw jaar. Sterker nog, een nieuw millennium! Want hoewel ik het me nog niet beseft had: het einde van het millennium, zoals iedereen het wil zien althans (voor de niet-ingewijden: het 3e millennium begint officieel pas in 2001, omdat de jaartelling met het jaar 1 begonnen is, en niet met het jaar 0), nadert. En eigenlijk is niemand er klaar voor. Is er wel iets om klaar voor te zijn? Ben ik er klaar voor? 1 januari 2000 zal de wereld vergaan. Alhoewel, misschien op 6 december, vanavond al. Dat is dit jaar, mensen. En wie van jullie maakt zich al druk over de komende jaarwisseling, nu de laatste koud elf maandjes geleden was? Op een zonderling die nu al z'n eeuwwisseling in een huisje zonder stromend water in the middle of nowhere (lees: midden in de rimboe) geplant heeft, helemaal niemand. En laat die zonderling nou net een vriend van mij zijn, en mij mee willen hebben… Voor diegenen die dat nog wel een romantisch alternatief vinden, laat me jullie geruststellen… het is pure angst. We gaan even terug in de tijd. Als ik het niet gekozen had, drie jaar geleden inmiddels alweer, dan had ik waarschijnlijk teruggedacht aan de natuurkunde als een droog vak. Kil, dor en boven alles droog. Net zoiets als wiskunde. Maar terwijl wiskunde vooral het vak is voor de mensen die echt in hokjes denken, is natuurkunde meer iets voor de exacte humoristen onder ons. Helaas komt dat er niet zo uit. Ik denk dat het vooral aan de examencommissie natuurkunde ligt, dat die zo dor is, want anders hadden we ongetwijfeld wel een aantal lessen gewijd aan de wet der wetten: Murphy's Law, of de Wet van Murphy: Als iets fout KAN gaan, dan ZAL het ook fout gaan. Gevolgtrekkingen: 1. Niets is zo gemakkelijk als het lijkt; 2. Alles duurt langer dan je denkt; 3. Als er meerdere dingen fout kunnen gaan, zal datgene fout gaan dat de meeste schade veroorzaakt; 4. Als je ontdekt dat er vier manieren zijn waarop iets fout kan gaan en je voor alle vier een oplossing vindt, dan zal er zeker nog een vijfde blijken te zijn; 5. Als je alles op zijn beloop laat, kan het alleen maar erger worden; 6. Net als je iets wilt gaan doen, komt er iets tussen; 7. Iedere oplossing brengt nieuwe problemen; 8. Het is onmogelijk iets foutbestendig te maken, omdat er altijd stommelingen zijn die nieuwe fouten weten te verzinnen; 9. Moeder Natuur kiest altijd de zijde van het verborgen gebrek; 10. Moeder Natuur is een kreng. De algemene conclusie hieruit: als de zaken van kwaad tot erger zijn vervallen, zal de cyclus zich herhalen (en bovendien: het verborgen gebrek blijft nooit verborgen). Zo zijn er in de loop van de jaren nog een aantal interessante dingen over Murphy bedacht: zijn filosofie (Lach… morgen wordt het nog erger), de constante van Murphy (de schade aan een voorwerp is recht evenredig aan de waarde ervan), en het commentaar op de wet van Murphy - Murphy was een optimist. En met het naderende onheil van de wisseling van vier getalletjes (even recapituleren: het probleem was nou juist dat er een paar malloten geweest waren die in plaats van vier cijfers er maar twee gebruikten) kan er een hoop misgaan. Bovendien: wat niet mis kan gaan, gaat ook mis, dus dat maakt ook niet zoveel uit. Hoe pessimistisch dit allemaal ook mag lijken, dat is het niet. Uit eigen ervaring kan ik een verhaal vertellen, over mijn tante uit Dommelen. Een jaar of tien geleden, tijdens de Golfoorlog, viel in het huis naast mijn tante een beschuitje NIET met de besmeerde kant op het tapijt. Dat op zich is al redelijk uniek, maar toen het bij de overburen ook nog eens gebeurde, werd Dommelen op slag een soort bedevaartsoord, zodat ze maanden later pas hoorden dan die Hoessein Koeweit binnen was gevallen… Die dagen werd het befaamde Dommelsch Bier door twee eenzame lifters geëxporteerd… Maar, het grootste probleem blijft: hoe kan je dat onheil vermijden? Er zijn uitzonderingen, dat is waar, maar praktisch gezien is dat niet mogelijk, natuurlijk, als je het bovenstaande leest. Ik heb dan ook mijn uiterste best gedaan om die vriend van me te overtuigen dat het helemaal geen zin heeft om met noodvoorraden voor minimaal een week, geen gas, licht of water (en dus ook geen televisie: noodgedwongen het live vuurwerk op Robbeneiland missen!) in een huisje op de hei te gaan zitten, maar daar werd-ie ook niet vrolijker van.Trouwens, ik vraag me af hoe-ie reageert als ik 'm ga vertellen dat ik zijn reservering voor dat huisje maar afgezegd heb...