Psy #7, De teloorgang van de Waarheid Door Gertjan Wijnalda I wanna cry for you         But I'm sure you would not allow Shout to you, my sweet own me         But you can't hear me anyhow 'Cause I do not exist                        - not for you Weinig dingen zijn nog echt in dit bestaan. Geuren, uiterlijk, gehoor. Wat is waarheid? Wat is, beter gezegd, Waarheid? Is er een Waarheid? Een speurtocht door de donkere krochten van een menselijke geest, naar de verregaande 'verartificiëring' van de samenleving. Weinig dingen zijn nog echt in dit bestaan. De grond van het natuurlijke zakt langzaam onder onze voeten weg, en niemand die een helpende hand uitsteekt om die grond te behouden. Sterker nog, we verwerpen het natuurlijke. Slechts tot deze conclusie kan ik komen, na het lezen van het statistiekje (over tegennatuurlijk gesproken!) dat hier voor me ligt. Wat ruiken mensen graag? Parfum wordt door veel mensen (44%) als heel lekker ervaren. Slechts 21% van de ondervraagde mensen kan zich de lucht van de eigen partner (specifiek: 'bij het vrijen') voor de geest halen als lekker. Dit wil zeggen dat de lucht van de eigen partner in het algemeen beter wordt gewaardeerd als diegene een luchtje opheeft! Verse koffie, bankbiljetten(!), zonnebrandolie en een nieuwe auto nemen andere prominente plaatsen in. Hoe zit dat met mezelf? Als ik uit ga, knap ik zeker af op meisjes (het moet nog tot mijn schrijfstijl doordringen dat degenen over wie ik het nu heb, zeer zeker liever 'jonge vrouw' of gewoon 'vrouw' genoemd willen worden) die volledig onder de oorlogskleuren zitten. Toch kan een geraffineerd beetje make-up bepaald geen kwaad voor de eerste indruk. Er zijn uitzonderingen: sommige mensen hebben geen make-up nodig om bijzonder mooi te zijn. Over het algemeen kan ik mezelf er toch inderdaad op betrappen dat een klein kunstmatig accentje zijn werk zeer behoorlijk doet. De belangrijkste vraag is: hoe heeft het zo ver kunnen komen? In de prehistorie was men niet bekend met opsmuk. Men had enige opvallende voorwerpen om zich te kunnen onderscheiden van mede-Neanderthalers, maar het was over het algemeen puur natuur. Ook Adam en Lilith (Eva was zijn tweede vrouw, maar daarover misschien een andere keer meer) moesten weinig van kunstmatige verbeteringen hebben - de noodzakelijke (overigens natuurlijke!) blaadjes kwamen pas later, na de appel van Eva. Volgens de kerk was het dus uiteindelijk onze eigen fout dat er schaamte is ontstaan. Wat mij betreft is er niets mis met schaamte: er zijn veel dingen die ik bijzonder graag doe, maar dan wel in zeer besloten kring (lees: samen met slechts een iemand anders). Toch is schaamte de eerste aanleiding voor onzekerheid over jezelf. Als er namelijk een 'gewone' vergelijking mogelijk zou zijn van het volledige (uiterlijke) zelf, dan zou er in ieder geval geen echte onzekerheid hoeven zijn. Zou die ingebakken onzekerheid de reden zijn voor de noodzaak van complimentjes? Dat eigenlijk iedereen voortdurend iemand nodig heeft die zegt dat zij/hij mooi, lief, aardig, aantrekkelijk, sexy, opwindend, knap, wat dan ook is? De diepere, wat meer onderbewuste, oorzaak is dat men behoefte heeft aan bevestiging van het bestaan. Stel je voor dat je middenin een collegezaal begint te schreeuwen. Als niemand daarop zou reageren, en gewoon door zou gaan, zou je het misschien nog een keer proberen. Als je dan nog niet 'gezien' wordt, zou je flink wanhopig worden. Je hebt een bepaalde bevestiging nodig. Een bevestiging van jezelf. En die kan je jezelf niet geven (zie mijn gedichtje, hierboven). Deze voortdurende noodzaak van bevestiging veroorzaakt een bijna ziekelijke neiging om opgemerkt te worden. De gevolgen: make-up, parfum, et cetera. En het gevolg daarvan is een steeds leger wordend meer van natuurlijkheid. Een water waaruit steeds minder wordt geput van het echte, het pure, de Waarheid. Dat gaat verloren, in het Niets. En wordt opgevuld met maskers. Maskers, die iedereen op schijnt te moeten hebben. Mensen die zich verschuilen, niet alleen achter hun uiterlijk, maar ook achter hun successen, hun positie, hun titel. Wat vroeger het alleenrecht van de adel was, is nu gemeengoed geworden. Jezelf laten kennen is een vermaning geworden, een negatief anti-doel. Hoeveel jaar is het geleden dat de grote Muur, midden in een stad werd afgebroken - een gebeurtenis die door de hele wereld met gejuich werd ontvangen. Nu bouw je, jij ja, argeloze lezer, net zo hard je eigen muurtje tegen de buitenwereld. Jij. Je bestaat. Ik richt immers mijn aandacht op je, op dit moment. Zit even een minuut stil, en denk aan me. Denk aan waar wij samen zouden kunnen komen. We zouden elkaar kunnen leren kennen, in elkaars hart kijken - we zouden de Waarheid kunnen zien. Weg van twijfels. Helaas is het zo makkelijk niet, dat hoef ik niet uit te leggen. Een eenmaal opgetrokken gebouw is makkelijker te laten staan dan af te breken. En de gemakkelijkste weg is vaak ook de genomen, helaas. Is dat een reden om het dan maar zo te laten? Omdat het nou eenmaal zo is? Nee. Dat weiger ik, en dat zou de rest van de wereld ook moeten weigeren. De gemakkelijkste weg is niet altijd de slechtste, maar je kunt moeite doen. Het leven loopt niet van A naar B, niet zonder een grote omweg, maar ook niet zonder keuzes. Gedwongen keuzes, maar ook vrije keuzes. Je kunt kiezen voor een 'echter' leven. Kiezen om te vinden wat je zoekt. Wat de filosofen in oud Griekenland al zochten. En wat ook Marco Borsato zocht, slechts een paar jaar geleden (nu verkondigd hij die: 'Ik ben binnen!'). De Waarheid. Precies. De Waarheid van ons bestaan. Een begin in deze maatschappij is niet al je kleren weg te gooien, of al het bezit af te zweren. Noch Hindoeïsme, noch Christendom, noch de Islam. Het begin is je eigen vrije keuze om meer te leren van wie jij bent, en om anderen te leren wie zij zijn. Uiteindelijk van anderen te leren wie jij bent. Gooi dus weg wat je niet bent, desnoods voor maar vijf andere mensen. Het doel is niet een te worden met een god, met anderen of met jezelf. Het doel is te vinden wat we hier doen. Waarom we werden gemaakt, zijn ontstaan, en waarom we weer dood gaan, na ons eigen kleine dingetje in het Patroon te hebben veranderd. Waarom anderen sterven, anderen wiens tijd het volgens ons nog zeker niet was. Waarom anderen er nog steeds zijn, terwijl ze niets meer voor het geheel kunnen doen. Waarom je er zelf bent. Wat is de zin van het leven? De zin van het leven is de Waarheid te vinden. Ga daar maar eens aan staan. Dat doe je niet voor je lol. Of toch? Tijd om te beginnen, wereld, tijd voor een oneindige ontdekkingstocht.Volgt allen de weg, de weg naar de Waarheid. Ik ben vast vooruit!