Wake #4, Dagdromen Door Gertjan Wijnalda These chains are all my own These chains are comfortable This cage was never locked Born free but scared to be Een dag of wat geleden liep ik met mijn vriendin door de stad. We waren op zoek naar sinterklaascadeautjes voor haar, want bij haar thuis vieren ze Sinterklaas, en kerstcadeautjes voor mij, want bij mij thuis vieren we Kerst. Terwijl we onze weg door de beregende straten zochten hadden we het over de diepere dingen in het leven, over gevoelens, niet voor elkaar maar tegenover de wereld in het algemeen. Zulke gesprekken zetten mijn gedachten altijd op volle toeren, en toen we een cafeetje indoken om daar rustig uit te lekken en wat warms te drinken voelde ik mezelf al wegdromen. Toen ze naar de wc ging zonk ik echt weg. Ik droomde over een tijd, lang geleden, waarin het allemaal zo simpel was. Of in ieder geval, zo lijkt het achteraf. Je leek niet meer nodig te hebben dan een kus of een fijne dag samen om te weten dat het goed zat, en zo was het andersom ook. 'Ik hou van je' betekende nog gewoon dat je zeker wist dat dat de volgende dag ook zo zou zijn. Tot de dag komt dat 'ik hou van je' opeens 'ik hou van hem' geworden is. Vanaf die dag worden de dingen ineens een stuk moeilijker, zwaarder, en eenzamer. 'Gert, wil jij ook chocolademelk met slagroom?'. Haar zachte stem vanaf de andere kant van de tafel doet me uit mijn gedachten opschrikken. 'Ja, lekker, alsjeblieft, zal ik even bestellen?'. Terwijl ik naar de bar loop schud ik mijn hoofd om mijn gedachten daarnet, over die tijd alweer zo lang geleden. Misschien niet eens zo lang geleden, alleen te lang. Deze keer een leuk meisje achter de bar, niet in ander gezelschap, dus die twee chocolademelk duurden nog geen minuut. Het is hier gezellig. Als we weer naar buiten lopen besluiten we allebei om een kant op te gaan. Dat bleken natuurlijk precies tegenovergestelde kanten te zijn, dus we lachten naar elkaar en zeiden dat dat best goed uitkomt. We moeten toch nog cadeautjes voor elkaar uitzoeken. We zien elkaar vanavond wel weer, bij haar thuis. Ik loop richting de Kalverstraat, het American Book Center. Ik heb al wat in m'n hoofd, en ze blijken het boekje 'Are You Experienced?' inderdaad te hebben. De een gaat op vakantie om wat van de wereld te zien, de ander gaat mee omdat hij met haar naar bed wil. Ik schaam me een beetje, want hetzelfde boekje heb ik al eens aan iemand gegeven, in de Nederlandse vertaling weliswaar, maar toch. Toen was er veel moeite voor nodig, van beide kanten, om er weer wat van te maken. Niet dat het door dat boekje kwam, maar toch… O, fantastisch, ik loop weer te dromen. Weg met dat boekje, hier vandaan, verder! Uiteindelijk wordt het laat, veel te laat, en besluit ik redelijk onverrichter zake terug naar huis te keren. Eerst naar het Centraal Station, met de tram, hopen dat ik de trein naar Leiden nog haal. Anders ben ik weer een kwartier later bij haar, en heb geen zin om haar nog langer te laten wachten. Dam, Nieuwezijds Kolk, Prins Hendrikkade, Centraal Station … rennen, helemaal naar de achterkant van het station… een fluitje… net tussen de deuren… gehaald! Hijg, hijg, hijg. "Ik moet het gevoel even met je delen, weet je wel, het was echt heel bijzonder". Op de bank tegenover me zit een jongen, jaar of twee-, drieëntwintig druk gebarend in zijn mobiele telefoon te praten. Natuurlijk op zo'n volume dat ik wel mee moet luisteren, er is geen ontkomen aan. Heb ik weer. Nou, goed, als het dan toch moet, dan zal ik meeluisteren ook. Ik kan een glimlach niet onderdrukken. "Je kent ze wel, die meisjes uit Parijs, echt die hele mooie, nou, dit was er ook zo een, weet je. Alleen dan niet uit Parijs maar gewoon uit Nederland. Heb haar vandaag in de tram leren kennen, of, nou ja, we hadden elkaar al een paar keer gezien bij het uitgaan. Wat? Ja, echt een heel schattig meisje. Schattig. Je weet wel, heel mooi. Ze vertelde dat ze nog wat moest shoppen en toen zijn we maar samen gegaan, weet je wel. Nee, ja, nou, wacht nou even, daar kom ik zo op." Ik begin toch wel erg nieuwsgierig te worden wat er nou zo belangwekkend aan dit verhaal is dat hij het 'echt even moet delen'. "We gingen dus samen shoppen en op een gegeven moment stapt ze zo een lingeriewinkel binnen. Nou goed, ik dus mee naar binnen, en staat ze daar allemaal van die sexy dingen uit te zoeken, weet je wel? Nee, wacht nou even… wat? D? Ja, haalt ze wel, haalt ze wel. Misschien C. Ik moet het gevoel gewoon even delen, weet je. Ze pakte zo'n bodystocking, je weet wel, en sleurde me zo de hele winkel door, helemaal naar het einde, een afgezonderd pashokje, weet je wel? Ik stond achter haar en… ik moet het gewoon even kwijt, echt heel mooi figuurtje. Buikje…" (hij zwaait met zijn armen door de lucht, alsof degene aan de andere kant van de lijn er iets van kan zien) "…helemaal plat, echt mooi, weet je. En wij dus in dat pashokje, … ik zal maar zo zeggen, uiteindelijk heeft ze dat ding ook nog even aangehad, zwart, stond haar echt heel goed… wat? Ja, ze zou me bellen, zei ze, ze heeft m'n nummer". Station Leiden. Eindelijk. Ben dat gezwam van die vent goed zat geworden. Na ongeveer twintig minuutjes fietsen eindelijk bij mijn vriendin. Na zo'n lange middag kan ik eigenlijk niet wachten tot ze opendoet. Bel. Nog een keer bel. Niemand doet open. Een kwartiertje later komt ze aanfietsen, en we gaan naar binnen. Ze doet heel geheimzinnig over wat ze gekocht heeft, zegt dat ze nog een verrassing heeft. Twee zelfs. Maar daar kom ik vanzelf wel achter. Nou, okee, best, dan. Ik had beloofd om eten te koken, dus ik trek de kasten open op zoek naar iets lekkers. Er is alleen nog macaroni, maar da's nou net ons lievelingseten, dus dat komt mooi uit. Zij heeft inmiddels de tafel gedekt, kaarsje erbij in de verder nauwelijks verlichte kamer, en ik schenk de wijn in. Witte natuurlijk, dat behoeft geen uitleg. Het eten is heerlijk. We besluiten dat het een lange avond gaat worden, en ze heeft twinkeltjes in haar ogen als ze dat zegt. Eerst gaan we samen douchen. Het warme water wast mijn scherpte van me af en geeft me een zalig gevoel van loomheid, hoewel zij er wel voor zorgt dat mijn aandacht niet verslapt. Zij gaat naar de slaapkamer, ik scheer me eerst nog even. Als ik de slaapkamer binnenloop, ligt zij van onder het dekbed naar me te kijken. Voorzichtig sla ik het dekbed van haar af. Ze heeft een zwarte bodystocking aan.