|
Wake #6,
De 8760 uur van Cannes
Door een licht gekriebel op haar wang werd ze wakker. Ze merkte hoe razendsnel alles in haar hoofd geladen werd. Ze bleef doodstil liggen en verwonderde zich over de informatiestromen die nu door haar hoofd schoten. Gaandeweg werd alles wat ze vannacht had beleefd overschreven door informatie uit haar leven overdag, waarbij maar één simpele gedachte naar haar andere leven zou blijven wijzen: dat ze alles ‘gedroomd’ had. Dit had ze natuurlijk niet in de gaten, want dat is juist de kracht van het systeem. Haar naam! Ze kon niet op haar naam komen. De gebeurtenissen van de vorige dag, de ruzie met haar moeder en haar ex-vriendje, de afwezigheid van haar vader en de muziek die ze gister bijna de hele dag op had gehad. Dat waren allemaal dingen die ze bijna meteen weer wist. Dat ze vandaag niet in haar eigen bed lag, maar in een hotel in de Franse stad Cannes, een half uurtje per taxi verwijderd van Nice. Haar wang kriebelde nog steeds. En haar naam wist ze nog steeds niet. Ze vroeg zich af of haar naam eigenlijk wezenlijk belangrijk was. Ze dacht van niet. En toen haar naam een paar momenten later weer een plekje in haar hoofd vond, wist ze dat die er eigenlijk niet zo veel toe deed. Een naam is maar een kaartje dat om je nek hangt. Ze dacht aan de afgelopen nacht. Ze had de hele tijd naar boven liggen staren. Ze was verdrietig geweest, maar op een gegeven moment had dat gevoel plaatsgemaakt voor opwinding. Nu had ze het gevoel dat ze vooral opgewonden was geworden omdat ze opgewonden had willen worden, zodat ze haar verdriet even opzij kon schuiven. Ze had geprobeerd om al haar ex-vriendjes uit haar fantasieën te houden maar op de een of andere manier was dat telkens niet gelukt. Vooral de laatste niet. Toen ze zichzelf uiteindelijk aanraakte, was dat een verschrikkelijke anticlimax geweest. Ze had zich boos op haar buik gedraaid en haar verdriet was teruggekomen. Sterker, deze keer. Ze trok haar arm onder de deken vandaan en ze krabbelde even aan haar wang. De kriebel was even weg, maar kwam net zo snel weer terug. Langzaam opende ze haar ogen. De wekker naast haar bed gaf aan dat het nog vroeg in de morgen was. Voorzichtig stond ze op. Met een vreemd soort waggel liep ze naar de badkamer. Ze keek in de spiegel en zag dat haar hele gezicht onder de tranen zat. Vol verwondering staarde ze naar haar eigen gezicht. Ze begreep niet waar die tranen vandaan konden komen. Een spiegel werpt een ander licht op de werkelijkheid. Dat komt in de eerste plaats natuurlijk omdat dat licht via een omweg (de weerkaatsing in de zilverachtige laag achter het spiegelglas) je ogen bereikt, maar vooral omdat een spiegel je aandacht vestigt op zaken waar je anders niet op zou letten. Dingen die je normaal gesproken niet ziet, bovendien, zoals je eigen gezicht. Zoals je eigen ogen. Zoals je eigen tranen die vochtige sporen langs je wangen achterlaten voor ze je kin of de hoeken van je mond bereiken. Kijken in een spiegel zorgt voor een andere invalshoek. Dingen die je eerst zeker dacht te weten, lijken minder vanzelfsprekend in een spiegel. Ze moest denken aan de spiegel, die achterin de bar waar ze gister was had gehangen, achter de rijen flessen. Daarin gekeken leek de wereld opeens een totaal ander aangezicht te krijgen. Ze had zich afgevraagd hoeveel mensen er al in die spiegel hadden gekeken, en wat ze gedacht hadden bij wat ze zagen. Of ze daadwerkelijk zagen wat ze bekeken, of dat ze maar wat voor zich uit aan het staren waren... Ze bekeek zichzelf. Vanaf haar slanke benen tot haar naar haar smaak iets te brede heupen, haar buikje dat net niet te slank, net niet te dik was, via haar borsten naar haar hals, haar kin … haar tranen. Ze begreep niet waar die tranen vandaan konden komen. Met een schok realiseerde ze zich de datum, het laatste feitje dat pas nu haar hoofd door dreunde. De datum waarom ze hier was, waarom ze nu naar Cannes afgereisd was, waarom ze nu voor deze spiegel stond, 8760 uur later. 8760 uur nadat pure wanhoop bezit van haar had genomen. Het was vandaag… precies een jaar geleden. in
memoriam 25-1-2000 - 25-1-2001 |
 |