Wake #9, Stenenstapelaars Door Gertjan Wijnalda “Laten we weer eens iets leuks gaan doen, ik heb het koud!” zo riep Creb door de onderaardse gangen van de berg Salis. Voor hem liep zijn makker Djook, als altijd onaangedaan door de ijzige kou die diep onder de grond heerste. “Zoals wat dan, Creb?” Tsja, zoals wel vaker verveelden deze twee jongens die het heuvelland van Zuid-Engeland rond het jaar 3000 voor Christus onveilig maakten zich. Omdat ze nog niet sterk genoeg voor het echte jagen waren, gingen ze elke dag op zoek naar klein wild dat ze vervolgens met hun katapult neerschoten. Een weddenschap bood uitkomst. Wie de allerbeste grap zou bedenken had gewonnen. “Laten we met rode en blauwe kleursteen tekeningen op deze rotsen gaan maken,” stelde Djook voor, “en dan maken ze zo simpel mogelijk. Voordat ze doorhebben wat we bedoeld hebben zijn we honderden jaren verder!” Grinnikend liepen ze nog steeds door. Zoals ze stilzwijgend afgesproken hadden (zo ging het immers altijd) was het nu Crebs beurt om met een beter idee te komen. Ideeën om grote rondjes in het graan te maken en plannen om ‘s nachts met vuur op de heuveltoppen in de omgeving te gaan zwaaien sneuvelden al snel. Zelfs het nabootsen van die grap van familie in Babel, met die toren werd verworpen toen ze op het idee kwamen om een hele heuvel uit te hakken in vreemde vormen. Dat zou de grap van het millennium zijn, en van de komende zes ook! Ze besloten het zo aan te pakken dat ze eerst de onderkant van de heuvel bij de nederzetting Salisbury uit zouden hakken, zodat niemand het in de gaten zou hebben. En zo gezegd, zo gedaan. De stenen die ze uithakten brachten ze met hun snelle kano’s richting Wales, waar ze ze opstapelden bij de plek die ze samen ontdekt hadden. De heen- en terugreis kostte precies een dag en dat kwam mooi uit, want ‘s avonds werden ze weer met het eten verwacht. De stapels namen al snel mysterieuze vormen aan en groeiden met de dag. “Laten we bij het uithakken een D en een C laten staan!” stelde Creb voor. “Goed idee, maar laten we er dan wel gaten tussen laten,” bedacht Djook, “anders valt het zo op dat wij het waren!”. En ook zo zou het geschieden. Na een aantal jaren hard werk (Creb en Djook waren heel volhardend, ze hadden een weddenschap en ze waren vastbesloten om de grootste grap van de hele geschiedenis te maken!) brak eindelijk de nacht in waarop ze de bovenkant van de heuvel weg zouden breken om het bouwwerk te tonen. Stonehenge zo dichtbij als je vandaag de dag kan komen (snif) En zo, beste lezer, is het mysterieuze bouwwerk Stonehenge in Zuid-Engeland ontstaan, en bovendien de Stenenstapels in Wales, die helaas door erosie verloren zijn gegaan, zijn verworden tot enorme heuvels. Men denkt nu dat het echte bergen zijn, daar, maar wij weten wel beter ... (eigen foto)